Of het vette jaren waren, die acht jaar? René Polman heeft er gemengde gevoelens over: “Bestuurlijk hebben we het zeker niet slecht gedaan. Kijk naar hoe we Return to Play meer en meer uitdragen. Kijk naar de samenwerkingsverbanden die we tot stand hebben gebracht. Kijk naar wat we aan opleiding en scholing hebben weten te organiseren. Ja, al zeg ik het zelf, mede daardoor doet de NVFS er nog steeds toe in alles wat te maken heeft met sportfysiotherapie.”

Minder vanzelfsprekend
Tegelijk constateert hij ook wel degelijk dat de tijden in de achterliggende periode zijn veranderd. “Waar het 8 jaar geleden bij wijze van spreken allemaal bijna niet op kon, is het er inmiddels alleen maar kariger en schraler op geworden. Op alle fronten. Zoiets als clubgevoel, het bij een club willen horen, is minder en minder vanzelfsprekend. Wat voor vereniging je ook bent, ledentallen lopen terug. Het kost, ook ons, kennelijk steeds meer moeite om de voordelen van het clublidmaatschap uit te dragen. Bovendien is ook in ons vakgebied individualisering meer en meer een feit. Gezien het tijdsbeeld begrijpelijk, maar wel heel jammer. In tijden waarin ook de sportfysiotherapeut - denk alleen maar aan de administratieve rompslomp - steeds meer moet voor een steeds lager tarief, vind ik het niet raar dat er, mede afgezet tegen de contributiekosten, getwijfeld wordt aan de toegevoegde waarde van het NVFS lidmaatschap. Er heerst tegenwoordig meer en meer een sfeer van ‘bekijk het allemaal’ en ‘ik doe strikt wat nodig is voor mij’. Terwijl een simpel rekensommetje leert dat je de contributie vrij snel terug kan verdienen met de gratis webinars en de kortingen op scholing.”

“Om door te gaan op dat ‘wat strikt nodig is voor mij’... De hele kwestie van de KNGF en de SKF, dat hele keurmerkverhaal heeft ons vak en onze vereniging natuurlijk ook niet onberoerd gelaten. Heel wat fysiotherapeuten hebben de KNGF ingeruild voor de SKF. Onder hen ook een flink aantal sportfysiotherapeuten. Met als gevolg ook een behoorlijke leegloop bij de NVFS.”

Blijft een factor
Om maar eens een bekende NVFS term erbij te halen, gelooft hij voor de NVFS nog in een succesvol Return to Play? René Polman weer: “Hoe weerbarstig ook de geschetste praktijk van ons vakgebied, ik ben ervan overtuigd dat de NVFS daarin een factor blijft. Een rol kan blijven spelen. Om te beginnen door - wie mij een beetje kent, weet dat ik daar al veel langer voor pleit - meer en meer de krachten te bundelen. Meer en meer de samenwerking te zoeken met bijvoorbeeld de manueel therapeuten. Om van daaruit te komen tot een brede musculoskeletale vereniging. Een vereniging van en voor specialisten op het gebied van, in de breedst mogelijke zin van het woord, ons bewegingsapparaat. Dan heb je meer body, meer slagkracht, en doe je er dus meer toe. Bovendien ben je mede door de bredere scope van de vereniging ook beter in staat om leden toegevoegde waarde te bieden. Overigens is en blijft in deze opzet nog wel degelijk een rol weggelegd voor de KNGF. Niet zozeer vakinhoudelijk maar vooral breed ondersteunend en faciliterend. Voor alles wat niet direct specialisme gerelateerd is dus. Denk aan wezenlijke zaken als het lobbywerk richting de politiek en de zorgverzekeraars. Dan wel aan ondersteuning en advies over praktijkgerelateerde financiële en juridische aangelegenheden. Dat zou wat mij betreft een perfect toekomstplaatje zijn.”

Leuk en nuttig
Om bij de toekomst te blijven, hoe zuur misschien ook, aan het krimpende ledental van de NVFS zit ook een voordeel. René Polman legt uit: “Omdat we zo klein zijn geworden is puur een penningmeester binnen het bestuur niet meer nodig. Dat beetje financiële administratie kun je er best bijdoen. Vandaar dat wij, terwijl er naast mij nog een bestuurslid vertrekt, maar op zoek hoeven naar één nieuw bestuurslid. Maar terwijl ik dat zeg, weet ik maar al te goed dat kandidaten niet in de rij staan voor een bestuursfunctie. En dat hij of zij dus niet één twee drie gevonden zal zijn. Terwijl ik uit de eerste hand kan verklaren dat het echt leuk en zeker nuttig is, het NVFS bestuurswerk!”