Nog in de kinderschoenen
Zijn verhuizing betekende vakmatig een behoorlijk stap terug in de tijd. Frans van der Weijden: “Neem inderdaad zoiets als netwerken, de patiënt centraal stellen en juist om diens herstel, diens Return to Play dus zo optimaal mogelijk te doen verlopen, samenwerkingen aangaan met huisartsen, fysiotherapeuten, orthopedisch specialisten, coaches en desgewenst de rest van de naaste omgeving. Neem ook de meer activerende aanpak en begeleiding van elke patiënt. In Nederland zijn beide inmiddels bijna standaard. Heel simpel: omdat de patiënt erbij gebaat is. In Zwitserland staat dat allemaal nog in de kinderschoenen. Let wel, voor de doorsnee alledaagse patiënt. Als het om de begeleiding van topsporters gaat, hebben de Zwitsers hun zaakjes meer dan perfect voor elkaar. Daar wordt dan ook wel degelijk interprofessioneel en activerend gewerkt en samengewerkt.”

Vanuit zijn inmiddels eigen Zugse praktijk is Frans van der Weijden hard bezig om de activerende netwerkaanpak, zeg maar het Nederlandse model, als een oliedruppeltje langzaam maar gestaag uit te laten vloeien. “Beetje bij beetje winnen we terrein. Slechten we drempels. Zoals de hiërarchie, die in medisch Zwitserland toch nog altijd een factor is. Het is toch nog maar al te vaak de huisarts die dicteert. Of de medisch specialist die regeert. Bovendien is alles strak gereguleerd. En van directe toegankelijkheid tot zorg zoals fysiotherapie is eigenlijk geen sprake. Dus ja, ik ben in de afgelopen jaren wel tegen wat muren aangelopen.”

Positief brutaal en oplossingsgericht
Aan de andere kant heeft hij ook ervaren dat wij Nederlanders er in Zwitserland goed op staan. “Zwitsers zien ons als positief brutaal. Als vriendelijk ook. En zeker als oplossingsgericht. Dat draagt er ontegenzeggelijk toe bij dat, met name natuurlijk de jongere generatie, meer en meer openstaat voor hoe ik werk. Ja, ik proef en ervaar toch iets van een kentering in hoe er tegen de zorg in het algemeen en tegen de sportfysiotherapie in het bijzonder wordt aangekeken. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat men letterlijk en figuurlijk aan den lijve ondervindt dat de activerende patiëntenbenadering, ingebed in de netwerkaanpak, het over de grenzen van het eigen vakgebied heen kijken en met elkaar samenwerken zijn vruchten afwerpt. Dat patiënten er sneller maar vooral beter door herstellen. En ook minder snel weer terugvallen.”

Frans van der Weijden ziet nog een voordeel aan de netwerkaanpak: “Een groot voordeel zelfs. Want ook al staat het belang van de patiënt altijd onaantastbaar bovenaan, de zorgverlener - de huisarts, de specialist, de therapeut - gedijt ook beter bij samenwerking. Kruisbestuiving, het over en weer delen van informatie en ervaringen, daar wordt elke zorgverlener een kwalitatief nog betere, nog ´rijkere´ zorgverlener van. Met alle betere zorg van dien. En met steeds meer tevreden patiënten van dien.”

Nog een wereld te winnen
Zo’n tien jaar ‘ontwikkelingswerk’ heeft hij er nu inmiddels opzitten in Zwitserland. Het oliedruppeltje is inmiddels van een vlekje een vlek geworden. Werken in de zorg wordt beetje bij beetje meer en meer netwerken en samenwerken. Frans van der Weijden: “Patiënten ervaren dat het beter werkt, collega’s ervaren dat het beter werkt, medisch specialisten ervaren dat het beter werkt… Dus ja, het gaat zeker de goede kant op! Tegelijk is er nog een wereld te winnen. Werk aan de winkel dus, veel werk. Want we zullen echt alle partijen, zeker ook de verzekeraars mee moeten krijgen om ook Zwitserland zorgbreed en patiënt activerend te laten samenwerken.”