Over dat vak, het vak van de fysiotherapeut en, in het verlengde daarvan, de sportfysiotherapeut liegen de cijfers er niet om: want terwijl de studie qua aantal aanmeldingen nog altijd populair is, houdt maar liefst 45 procent van de fysiotherapeuten het binnen 3 jaar naar hun afstuderen voor gezien. Marloes van Lierop: “Een zorgelijke ontwikkeling natuurlijk, op zijn zachtst gezegd. Maar tegelijk ook niet echt verrassend. Want zoiets als een goede CAO, nee, hebben we niet. En een feit is ook dat we steeds harder moeten werken voor steeds minder geld. Ja, dan is de rek er op een gegeven moment uit. Neem sport- en oefentherapie. Beide aantoonbaar effectief. Maar beide vereisen wel meer ruimte om te kunnen oefenen en te testen. Dat brengt extra kosten met zich mee. Maar ja, de tarieven zijn er - relatief gezien - alleen maar lager op geworden. Dus dat kan niet uit!”

Verdere specialisatie
Waar de sportfysiotherapie op zich natuurlijk al een specialisatie is binnen de fysiotherapie, gelooft Marloes van Lierop heilig in nog verdere specialisatie binnen puur de sportfysiotherapie. “Ja, de brede sportfysiotherapeut heeft zijn langste tijd gehad. We zullen meer en meer moeten specialiseren. Op de rug. de schouder, de knie, op noem maar op. Zo concreet mogelijk. Want dat biedt alle kans om je ook echt te profileren. Richting patiënten, richting collega’s, richting doorverwijzers, richting verzekeraars.”

“Bovendien draagt verdere specialisatie er ook toe bij dat je in een gezondheidszorg waarbinnen meer en meer in netwerken wordt gewerkt veel meer, veel beter je eigen gezicht kunt laten zien, je eigen plek kunt bepalen en je eigen rol kunt spelen. Zeker omdat je mede dankzij de digitalisering veel transparanter kunt zijn en al helemaal veel beter en concreter aantoonbaar kunt maken waar jij, waar jouw praktijk goed in is. Wat specifiek jouw ervaring en jouw expertise zijn. En dat sluit weer naadloos aan op de groeiende behoefte aan gerichte, gestructureerde, gespecialiseerde en daarmee meer kostenefficiënte zorg.”

Ontwikkelingen te over dus in de wereld van de (sport)fysiotherapie. Marloes van Lierop: “je zou denken: de ideale voedingsbodem voor een vereniging als de NVFS. Nee dus, het ledental daalt. Aan de ene kant is dat een teken van de tijd. Individualisering ja. En alle perikelen rond het keurmerk helpen natuurlijk ook niet. Want waar het keurmerk moet, in de zin van bijvoorbeeld intrede eis als waarborg voor kwaliteit voor netwerken en coöperaties, moet het lidmaatschap van de KNGF niet. En wie geen lid (meer) is van de KNGF is ook geen lid meer van de NVFS.”

Vanuit de inhoud
Toch ziet Marloes van Lierop nog steeds een rol weggelegd voor de NVFS. “Zeker! Ik ben er van overtuigd dat we leden mee kunnen krijgen. En aan ons kunnen blijven binden. Over binden gesproken, we moeten inderdaad meer en meer de verbinding zoeken. Vanuit de inhoud, het vakinhoudelijke dus. We zullen meer netwerken moeten vormen. Met andere vakinhoudelijke verenigingen binnen ons vakgebied. Denk aan de NVMT. En wat het mooie is, die verbinding kunnen we tegenwoordig online heel erg makkelijk maken. Ja, onze toekomst staat of valt met verdere krachtenbundeling ”